sábado, 26 de febrero de 2022

UNA RAMA EN EL PRECIPICIO

 Foto: J.X.

Sin más palabras para hablar sobre la vida y la muerte, ya es hora de retirarse en silencio, decía.

No obstante, de vez en cuando, para no desequilibrarse del todo en la cuerda floja, prosigue hablando y añade palabras abandonadas, palabras perdidas en la calle, sobre la vida y la muerte.

Palabras abandonadas, palabras perdidas en la calle, y recuperadas, como una rama enraizada en la pared más encrespada del precipicio, donde uno puede agarrarse para retrasar la caída mortal.

2 comentarios:

Lluís Nadal dijo...

"Amb la humilitat que ja em pertoca, potser podré callar una estona, i, quiet i callat, tal vegada,
tornar a sentir les altres veus...", però no, no vaig callar i encara no he callat. Potser és perquè estic arrapat a "una rama en el precipicio".

en Facebook comparten dijo...

Jaime D. Parra
Ariel Fridman
Rosa Lentini Chao
Tònia Passola
Efi Cubero
Alberto Gimeno
Mireia Puertas
Alicia Mercado-Harvey
Mariangels Esteve
Eduard Sanahuja
Marina Arrate Palma