sábado, 26 de febrero de 2022

UNA RAMA EN EL PRECIPICIO

 Foto: J.X.

Sin más palabras para hablar sobre la vida y la muerte, ya es hora de retirarse en silencio, decía.

No obstante, de vez en cuando, para no desequilibrarse del todo en la cuerda floja, prosigue hablando y añade palabras abandonadas, palabras perdidas en la calle, sobre la vida y la muerte.

Palabras abandonadas, palabras perdidas en la calle, y recuperadas, como una rama enraizada en la pared más encrespada del precipicio, donde uno puede agarrarse para retrasar la caída mortal.

2 comentarios:

  1. "Amb la humilitat que ja em pertoca, potser podré callar una estona, i, quiet i callat, tal vegada,
    tornar a sentir les altres veus...", però no, no vaig callar i encara no he callat. Potser és perquè estic arrapat a "una rama en el precipicio".

    ResponderEliminar
  2. en Facebook comparten14 de marzo de 2022, 20:18

    Jaime D. Parra
    Ariel Fridman
    Rosa Lentini Chao
    Tònia Passola
    Efi Cubero
    Alberto Gimeno
    Mireia Puertas
    Alicia Mercado-Harvey
    Mariangels Esteve
    Eduard Sanahuja
    Marina Arrate Palma

    ResponderEliminar

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.